Εισαγωγή
Το έργο «Καρυάτις» στη Μακεδονία, είναι ένα βαθιά προσωπικό φωτογραφικό ταξίδι που συνδυάζει τη διαχρονική ομορφιά της ασπρόμαυρης φωτογραφίας με την πλούσια πολιτιστική κληρονομιά της βόρειας Ελλάδας. Αυτό το έργο εμπνεύστηκε από τις αρχαίες Καρυάτιδες, τις γλυπτές γυναικείες μορφές που χρησιμεύουν ως αρχιτεκτονικά στηρίγματα στους αρχαίους ελληνικούς ναούς, συμβολίζοντας τη χάρη, τη δύναμη και τη διαχρονική κομψότητα. Τα ταξίδια μου στη Μακεδονία για αυτό το έργο με συνέδεσαν με τα Διονυσιακά έθιμα της περιοχής της Βόρειας Ελλάδας, τις ζωντανές παραδόσεις και τα σαγηνευτικά τοπία, όλα όμορφα αποτυπωμένα σε μονοχρωμία.
*Το όνομα Μακεδονία προέρχεται από την αρχαία Ελλάδα και τη φυλή «Μακεδνοί» όπως περιγράφεται από τον Ηρόδοτο. Προέρχεται από το δωρικό ελληνικό επίθετο «Μακεδνός», λέξη που αναφέρεται από τον Όμηρο για να περιγράψει μια πανύψηλη λεύκα. Το ίδιο επίθετο περιγράφεται από τον λεξικογράφο Ησύχιο τον Αλεξανδρινό ως δωρική λέξη που σημαίνει «μεγάλος» ή «ουράνιος».
Περιεχόμενα
Βίντεο από το ταξίδι στη Φλώρινα και τις Πρέσπες
Παρακάτω, βρείτε ένα βίντεο που συγκέντρωσα κατά τη διάρκεια ενός από τα πολλά ταξίδια στις περιοχές της Φλώρινας και των Λιμνών των Πρεσπών στη Μακεδονία.
Βωλάξ, Δράμα, Ανατολική Μακεδονία
Η περιπέτειά μου στο Βωλάκα της Δράμας ξεκίνησε μια χιονισμένη μέρα που παραλίγο να ανατρέψει τα σχέδιά μου. Το αρχικό σχέδιο ήταν να φωτογραφηθούν τα τοπικά παραδοσιακά Διονυσιακά έθιμα. Το ταξίδι ήταν προκλητικό, με την έντονη χιονόπτωση να απειλεί να μπλοκάρει τους δρόμους. Έφτασα στην ώρα μου, μόνο και μόνο για να βρω το χωριό μεταμορφωμένο σε μια χειμερινή χώρα των θαυμάτων, καλυμμένο με πυκνό χιόνι. Το γραφικό τοπίο ήταν και ευλογία και κατάρα. ενώ παρείχε εκπληκτικές φωτογραφικές ευκαιρίες, με παγίδευσε και στο χωριό. Το χωριό βρίσκεται κοντά στα σύνορα με τη Βουλγαρία, στα βόρεια της πόλης της Καβάλας.
Εξοπλισμένος με τη φωτογραφική μου μηχανή και τις μπότες μου για χιόνι, βγήκα να απαθανατίσω την ουσία του Βώλακα. Οι γυναίκες της περιοχής, στολισμένες με τα παραδοσιακά τους φορέματα, ξεχώρισαν υπέροχα στο χιονισμένο φόντο. Τα ζωντανά μοτίβα και οι υφές της ενδυμασίας τους δημιούργησαν μια εντυπωσιακή αντίθεση με τη γαλήνια λευκότητα του τοπίου. Κάθε φωτογραφία έλεγε μια ιστορία ανθεκτικότητας και παράδοσης, καθώς αυτές οι γυναίκες συνέχισαν την καθημερινότητά τους παρά τις δύσκολες καιρικές συνθήκες. Μετά από μια μέρα, το αυτοκίνητό μου θάφτηκε κάτω από το χιόνι και έπρεπε να το ξεθάψω με φτυάρια, ένα μικρό τίμημα για τις εικόνες που απαθανάτισα.
Ποντιακή φορεσιά στη λίμνη Κερκίνη, Κεντρική Μακεδονία
Η λίμνη Κερκίνη, που βρίσκεται στην Κεντρική-Βόρεια Μακεδονία, κοντά στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα, είναι ένας παράδεισος για την άγρια ζωή και ένας παράδεισος για τους φωτογράφους. Η επίσκεψή μου εκεί απαιτούσε συνθήκες πλοήγησης σε πάγο, αλλά η προσπάθεια άξιζε τον κόπο. Η λίμνη, μερικώς παγωμένη, παρουσίαζε μια μοναδική πρόκληση καθώς γλιστρούσα προσεκτικά στον πάγο με το αυτοκίνητο για να βρω το τέλειο σημείο.
Η ησυχία της λίμνης, το χιόνι και οι περιστασιακές κινήσεις των πουλιών δημιούργησαν μια σουρεαλιστική ατμόσφαιρα. Επικεντρώθηκα στην αποτύπωση της όμορφης ποντιακής φορεσιάς, κόντρα στη γαλήνια ομορφιά του τοπίου. Η Ουρανία είχε φέρει μαζί της την ενδυμασία της. Ήταν μια γυναίκα που έμενε κοντά και είναι συλλέκτης αυθεντικών λαϊκών φορεμάτων. Κάθε φωτογραφία από τη λίμνη Κερκίνη είναι μια απόδειξη της ειρηνικής συνύπαρξης της φύσης και της παράδοσης σε αυτό το μέρος της Ελλάδας.
Λίμνες Πρεσπών, Φλώρινα
Τα ταξίδια μου με οδήγησαν στις λίμνες των Πρεσπών στη Φλώρινα, μια περιοχή γνωστή για την εκπληκτική φυσική ομορφιά της και την πλούσια πολιτιστική της κληρονομιά. Επισκέφτηκα αυτή την περιοχή δύο φορές, κάθε ταξίδι προσφέρει νέες εμπειρίες και φωτογραφικές ευκαιρίες. Οι ντόπιοι με υποδέχτηκαν θερμά, μοιράζοντας ιστορίες και παραδόσεις που πρόσθεσαν βάθος στη δουλειά μου.
Οι λίμνες Πρέσπες περιβάλλονται από βουνά, δημιουργώντας ένα δραματικό σκηνικό για τις φωτογραφίες μου. Επικεντρώθηκα στις παραδοσιακές φορεσιές της περιοχής, αποτυπώνοντας τις περίπλοκες λεπτομέρειες και τα ζωηρά χρώματα σε άσπρο μαύρο. Έχω φωτογραφίσει τα τοπικά φορέματα σε διάφορες τοποθεσίες. Αυτά περιελάμβαναν τοπικές εκκλησίες, αχυρώνες και σπίτια. Έχουμε επίσης φωτογραφίσει στο σουρεαλιστικό νησάκι του Αγίου Αχιλλείου, ένα μικρό νησί που βρίσκεται μέσα στη Μικρή Πρέσπα (Μικρολίμνη). Εκεί τράβηξα μερικές φωτογραφίες με τους ντόπιους ανάμεσα στα ερείπια του καθεδρικού ναού του Αγίου Αχιλλείου.
Καστοριά, Δυτική Μακεδονία
Αστικές Ενδυμασίες
Στην Καστοριά, μια παραλίμνια πόλη-κοσμήματα γνωστή για το εμπόριο γούνας και τα όμορφα αρχοντικά της κοντά στα σύνορα της Αλβανίας, είχα την ευκαιρία να φωτογραφίσω αστικές φορεσιές σε ένα παραδοσιακό αρχοντικό. Η αρχιτεκτονική του αρχοντικού, με την περίπλοκη ξυλογλυπτική του και τους κομψούς εσωτερικούς χώρους, προσέφερε το τέλειο σκηνικό για τις φωτογραφίες μου. Τα μοντέλα, ντυμένα με αυθεντικά αστικά ενδύματα, ζωντάνεψαν το παρελθόν καθώς πόζαραν με χάρη στα ιστορικά δωμάτια. Οι ασπρόμαυρες εικόνες αποτύπωσαν την κομψότητα της αστικής κληρονομιάς της Καστοριάς.
Αγροτικές Φορεσιές
Η αναζήτησή μας για αγροτικές φορεσιές μας οδήγησε στο χωριό Λεύκη. Ένα χωριό κοντά στη λίμνη της Καστοριάς. Βρήκαμε ένα παλιό σπίτι που, παρόλο που ήταν εγκαταλελειμμένο, κρατούσε τη γοητεία μιας περασμένης εποχής. Η διάρρηξη ήταν η τελευταία λύση, αλλά μας επέτρεψε να δημιουργήσουμε εικόνες που διατήρησαν τη ρουστίκ ομορφιά της αγροτικής ζωής στη Μακεδονία. Φυσικά, οι άνθρωποι που με βοηθούσαν με τα φορέματα γνώριζαν τους ιδιοκτήτες, οπότε είχαμε την έγκρισή τους. Η απλότητα των αγροτικών φορεμάτων, με φόντο το παρακμασμένο φόντο του παλιού σπιτιού, αφηγήθηκε μια οδυνηρή ιστορία παράδοσης και αλλαγής. Μου άρεσαν τα πορτρέτα που δημιούργησα μέσα σε αυτό το σπίτι. Κατάφερα να χειραγωγήσω το φως με διάφορα αντικείμενα που βρέθηκαν μέσα σε αυτό. Τα ρούχα ήταν δύο διαφορετικών τύπων. Τα πιο σκούρα και αυτά που έχουν λευκή ποδιά.
Τοπικά Φορέματα Κοζάνης. Φωτογράφιση στη Σιάτιστα
Στη Σιάτιστα, μια όμορφη πόλη γνωστή για την παραδοσιακή της αρχιτεκτονική και τα ζωντανά πανηγύρια της, συνάντησα ντόπιες κοπέλες που φορούσαν περήφανα τα παραδοσιακά τους φορέματα. Μετά τη φωτογράφιση, πήγαμε για καφέ σε ένα τοπικό καφενείο, όπου τα κορίτσια μοιράστηκαν ιστορίες για την κοινότητά τους και τα έθιμά τους. Η ζεστασιά και η φιλοξενία των κατοίκων της Σιάτιστας ήταν εμφανείς σε κάθε αλληλεπίδραση και οι φωτογραφίες αντικατοπτρίζουν την περηφάνια που τρέφουν για την κληρονομιά τους. Είχαν ακόμη και μια τσάντα με δώρα που μου πρόσφεραν με τοπικά προϊόντα. Βρεθήκαμε μέσα σε δύο τοπικά παραδοσιακά αρχοντικά. Το πρώτο λειτουργεί σήμερα ως λαογραφικό μουσείο. Πρόκειται για το αρχοντικό του Τσιότσιου Χρήστου και της Ντέρου Τατιάνας. Το δεύτερο είναι ένα εγκαταλελειμμένο αρχοντικό της περιοχής που πρόκειται να αναπαλαιωθεί. Εκεί είναι το αρχοντικό του Μανούση. Εδώ φωτογράφισα τις τοπικές φορεσιές της Κοζάνης, του Τσαρτσάμπα και τα Καμβούνια.
Αστικές φορεσιές Κοζάνης
Οι αστικές φορεσιές της Κοζάνης φημίζονται για την ποιότητα και την αυθεντικότητά τους. Κάθε κομμάτι είναι ένα έργο τέχνης, σχολαστικά φιλοτεχνημένο και συντηρημένο. Η φωτογράφιση αυτών των ενδυμασιών ήταν προνόμιο και είχα στόχο να αποτυπώσω τις περίπλοκες λεπτομέρειες και τις ιστορίες που κουβαλούσαν. Οι εικόνες υπογραμμίζουν τη δεξιοτεχνία και την αφοσίωση στη διατήρηση της πολιτιστικής κληρονομιάς της Κοζάνης.
Φορεσιές Τσαρτσαμπά
Οι φορεσιές του Τσαρτσαμπά είναι χαρακτηριστικές, με λευκό φόρεμα που συμβολίζει την αγνότητα και την παράδοση. Η φωτογράφιση αυτών των ενδυμασιών ήταν μια μοναδική εμπειρία, καθώς η απλότητα και η κομψότητά τους ξεχώριζαν στο ασπρόμαυρο φορμά. Κάθε εικόνα αποτυπώνει την ουσία της πολιτιστικής ταυτότητας του Τσαρτσάμπα.
Τα Καμβούνια
Το Καμβούνια είναι πιο απλά σε σύγκριση με άλλες τοπικές φορεσιές, ωστόσο έχουν μια μοναδική γοητεία. Η διακριτική κομψότητα και η σύνδεσή του με την καθημερινή ζωή τα καθιστούν σημαντικό μέρος της πολιτιστικής ταπισερί της Μακεδονίας. Μέσα από τις φωτογραφίες μου, στόχευα να αναδείξω την ομορφιά στην απλότητα και τη σημασία της διατήρησης των παραδόσεων. Η αγαπημένη μου φωτογραφία είναι αυτή σε έναν τοίχο ζωγραφισμένο στο χέρι, μέσα στο Αρχοντικό Μανούση.
Φορεσιές Νάουσας
Η αρχαία πόλη της Νάουσας φημίζεται για τους Γενίτσαρους και τις Μπουλές, που τελούνται κατά τη διάρκεια των καρναβαλικών εορτασμών της πόλης. Επισκέφτηκα την πόλη πριν από μερικά χρόνια για να φωτογραφίσω αυτό το γεγονός. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, είχα την ευκαιρία να ζητήσω από τρία κορίτσια να φορέσουν τα τοπικά ενδύματα και να ποζάρουν για μερικές φωτογραφίες στην πόλη. Η φωτογράφιση αυτών των φορεσιών ήταν μια εικαστική γιορτή, καθώς τα περίτεχνα σχέδια και τα έντονα χρώματα δημιουργούσαν εντυπωσιακές αντιθέσεις σε μαύρο και άσπρο. Κάθε μέρος αυτών των φορεμάτων αφηγείται μια ιστορία της πλούσιας πολιτιστικής κληρονομιάς της Νάουσας. Αυτά τα πορτρέτα τα κάναμε γύρω από τα ρέματα της Νάουσας.
Μελίκη, Ημαθία
Στη Μελίκη, ένα χωριό που απέχει μία ώρα με το αυτοκίνητο από την πόλη της Θεσσαλονίκης, έμεινα στο σπίτι του Γιώργου Μελίκη, ενός ντόπιου ιστορικού και λάτρη του πολιτισμού. Οι μέρες μας ήταν γεμάτες με την εξερεύνηση του χωριού, τη συνάντηση με κατοίκους και την απόλαυση των γευμάτων σε μια τοπική ταβέρνα που χρησιμοποιούσε τα προϊόντα της. Οι φωτογραφίες από τη Μελίκη αποτυπώνουν την ουσία της ζωής του χωριού, τη ζεστασιά των ανθρώπων του και την ομορφιά των παραδόσεων του. Πέρασα υπέροχα και εξερεύνησα το μέρος για να βρω τα σωστά σημεία για τη φωτογραφία μου. Έχω επιλέξει ένα παλιό τοπικό σπίτι ως τον πρώτο μου χώρο που ψιθύριζε ιστορίες από το παρελθόν. Επιπλέον, πιστεύω ότι η τοπική αρχιτεκτονική έχει άμεση σχέση με την τοπική ενδυμασία. Αυτό που μοιράζονται είναι η αξία της κληρονομιάς. Είναι δύο κτήματα που οι άνθρωποι διστάζουν να αποχωριστούν λόγω της προγονικής νοσταλγικής τους αξίας.
Έχω δημιουργήσει επίσης μερικά πορτρέτα ανάμεσα σε χωράφια τοπικών προϊόντων. Δηλαδή, φυτείες καπνού και φιστικιών. Αυτά είναι τα φορέματα του «Ρουμλουκιού» και το κεφαλοδέσιμο θεωρείται εμπνευσμένο από το κράνος του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Οι δύο γυναίκες που βλέπετε να στέκονται η μία δίπλα στην άλλη στη φυτεία καπνού είναι γνωστές ως «Λαζαρίνες». Πρόκειται για μια παραδοσιακή τοπική φορεσιά που φοριέται το Πάσχα.
Βέροια, Ημαθία
Τα τοπικά φορέματα της πόλης της Βέροιας, που διατηρεί το τοπικό Λύκειον των Ελληνίδων, είναι αυθεντικά κομμάτια πολιτιστικής ιστορίας. Η φωτογράφηση αυτών των θησαυρών ήταν ένα ταξίδι στο χρόνο, κάθε κομμάτι ένα παράθυρο στο παρελθόν. Οι εικόνες από τη Βέροια αποτελούν φόρο τιμής στην αφοσίωση όσων διαφυλάσσουν και γιορτάζουν την πολιτιστική τους κληρονομιά. Συναντήθηκα με τις κυρίες του συμβουλίου του Λυκείου και κάναμε παρέα. Φάγαμε μαζί και με βοήθησαν να βρω επαφές για άλλα έργα στην Ελλάδα. Αυτό είναι κάτι ανεκτίμητο σε αυτή τη γραμμή εργασίας. Όπου κι αν πήγα, συναντήθηκα με αφοσιωμένους ανθρώπους που είναι παθιασμένοι με την ελληνική κληρονομιά. Το αναφέρω τώρα, αλλά ισχύει για κάθε μέρος που επισκέφτηκα στη Μακεδονία.
Κωστελίδες, στη Μελίκη Ημαθίας
Η εύρεση των κατάλληλων σημείων γύρω από τη Μελίκη για την ομάδα Κωστελίδων ήταν μια περιπέτεια από μόνη της. Κάθε τοποθεσία έπρεπε να συμπληρώνει τις παραδοσιακές φορεσιές και να αναδεικνύει την ομορφιά τους. Οι εικόνες από αυτή τη φωτογράφιση είναι ένα μείγμα προσεκτικού σχεδιασμού και αυθόρμητων στιγμών, που αποτυπώνουν το πνεύμα των Κωστελίδων. Με την πολύτιμη βοήθεια ενός χοροδιδάσκαλου της περιοχής, κατάφερα να βρω τόσο τα σκηνικά όσο και τις εξαιρετικά σπάνιες φορεσιές. Αυτές οι φορεσιές σπάνια συναντώνται ακόμη και σε μουσεία στην Ελλάδα. Είναι αυθεντικά κομμάτια που ανήκουν στις οικογένειες που τις φόρεσαν.
Αφού επισκεφτήκαμε ένα τοπικό σπίτι που διατηρούσε τον τοπικό χαρακτήρα, βγήκαμε στα βουνά. Γυρίζοντας την περιοχή μέσα από χωματόδρομους, βρήκα ένα σημείο που στο μυαλό μου συμπλήρωνε τα παραδοσιακά φορέματα. Οι καμπύλες των γραμμών και των δέντρων με έκαναν να νιώσω ότι βρίσκομαι στο σωστό μέρος και εδώ δημιούργησα άλλο ένα πορτρέτο.
Μερικές φορές οι άνθρωποι ρωτούν πόσο δύσκολο είναι να δημιουργήσεις μια φωτογραφία. Με κάθε ειλικρίνεια, ποτέ δεν αισθάνομαι ότι είναι δύσκολο. Στο μυαλό μου, το μόνο που χρειάζεται για μένα είναι να σηκώσω τη φωτογραφική μου μηχανή και να φωτογραφίσω. Ωστόσο, αν προσπαθήσω να το αναλύσω, σίγουρα χρειάζονται περισσότερα από αυτό. Όλες αυτές οι πληροφορίες μετά από τόσα χρόνια είναι ενσωματωμένες στο μυαλό μου και δεν χρειάζεται να τις σκέφτομαι. Απλά πρέπει να δω. Είναι κάπως σαν την οδήγηση αυτοκινήτου. Για μένα, η πιο επιτυχημένη φωτογραφία είναι αυτή που φαίνεται πολύ απλή. Κάτι που ο θεατής θα σκεφτεί: «Θα μπορούσα εύκολα να το κάνω αυτό».
Η Νομαδική Ομάδα Βλάχων. Φωτογράφιση στο Σέλι Ημαθίας
Η φωτογράφηση της Νομαδικής Ομάδας Βλάχων στο Σέλι Ημαθίας ήταν μια αξέχαστη εμπειρία. Ανεβήκαμε στο βουνό μέσα σε πυκνή ομίχλη, αναζητώντας το τέλειο σημείο. Η ομίχλη πρόσθεσε μια μυστικιστική ποιότητα στις φωτογραφίες, δημιουργώντας μια αίσθηση διαχρονικότητας και μυστηρίου. Κάθε εικόνα αντικατοπτρίζει την ανθεκτικότητα και την προσαρμοστικότητα των Βλάχιων, που ζούσαν σε αρμονία με τη φύση.
Ανεβήκαμε στα βουνά αφού κάναμε μερικές φωτογραφίες μέσα σε ένα παλιό τοπικό σπίτι στο Σέλι. Το Σέλι φημίζεται για το χιονοδρομικό του κέντρο και βρίσκεται κοντά στη Βέροια, στην Ημαθία. Χάρηκα με τις εικόνες που κάναμε μέσα στο σπίτι, αλλά κάθε φορά που βλέπω ομίχλη μπαίνω στον πειρασμό να φωτογραφίσω εκεί. Ως εκ τούτου, ζήτησα από όλους να με ακολουθήσουν στα ομιχλώδη βουνά. Μόλις φτάσαμε, η ομίχλη είχε σχεδόν διαλυθεί, αλλά ήξερα ότι αυτή η λίγη που είχε μείνει θα έδινε μυστήριο στις φωτογραφίες μου. Ζήτησα από τις κυρίες να κάνουν λίγη αναρρίχηση, και με ακολούθησαν με γενναιότητα. Δεν ήξερα τι έφταιγε. Είχα κερδίσει την εμπιστοσύνη τους ως φωτογράφος ή ήταν πολύ παθιασμένοι με την κληρονομιά τους;
Πολυπόταμος, Φλώρινα
Η διαμονή στις Πρέσπες και η οδήγηση μέσα από τα χιονισμένα βουνά προς τη Φλώρινα ήταν μια καθημερινή πρόκληση, αλλά το μαγευτικό τοπίο το έκανε να αξίζει τον κόπο. Κόλλησα μια φορά κατά τη διάρκεια της νύχτας και έπρεπε να τοποθετήσω τις αλυσίδες στο αυτοκίνητό μου. Μια άλλη μέρα, σχεδόν έχασα το drone μου καθώς υπερθερμάνθηκε από την υγρασία στην ομίχλη. Το είχα προσγειώσει για να μην συντριβεί, αλλά δεν ήξερα πού ήταν. Παραλίγο να το πατήσω με το αυτοκίνητό μου ενώ το έψαχνα. Πήρα μερικές λήψεις όμως που μπορείτε να δείτε στο παραπάνω βίντεο.
Ο Πολυπόταμος βρίσκεται πολύ κοντά στη Φλώρινα, περίπου 20 λεπτά με το αυτοκίνητο. Πήγα εκεί για να φωτογραφίσω τα τοπικά φορέματα, με όχι λιγότερα από δεκαπέντε άτομα. Βρήκα ένα παλιό τοπικό παραδοσιακό σπίτι και μου άρεσε η ιδέα να τα τοποθετήσω όλα μαζί μέσα σε αυτό για να δημιουργήσω μια περίπλοκη φωτογραφία. Οι φωτογραφίες από τον Πολυπόταμο αποτυπώνουν τις διαχρονικές παραδόσεις των κατοίκων του. Παρακάτω μπορείτε να δείτε την τελική εικόνα και στις επόμενες δύο φωτογραφίες, μπορείτε να δείτε δύο ακόμη εικόνες που δείχνουν πώς χτίστηκε αυτή η φωτογραφία κομμάτι-κομμάτι.
Κλαδοράχη, Φλώρινα
Στην Κλαδοράχη αποφασίσαμε να εργαστούμε στο Μοναστήρι της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Συνάντησα τον τοπικό ιερέα καθώς φτάσαμε, ο οποίος μοιράστηκε ιστορίες για το χωριό και το μοναστήρι, φωλιασμένο σε ένα δάσος καλυμμένο με χιόνι. Ήταν λάτρης του κινηματογράφου και της σκηνοθεσίας, οπότε τα πήγαμε πολύ καλά. Ξεκινήσαμε με μερικά πορτρέτα μέσα στην εκκλησία του μοναστηριού και για κάποια από αυτά στάθηκε και ο ιερέας. Στη συνέχεια μετακινηθήκαμε έξω στο χιονισμένο τοπικό δάσος και δημιουργήσαμε μερικές ακόμα φωτογραφίες. Οι εικόνες από την Κλαδοράχη αντικατοπτρίζουν την ειρηνική συνύπαρξη πνευματικότητας και φύσης, αποτυπώνοντας τη γαλήνια ομορφιά της εκκλησίας και του περιβάλλοντός της.
Σκοπός, Φλώρινα
Το τοπικό σχολείο στον Σκοπό έχει μετατραπεί σε λαογραφικό μουσείο, διατηρώντας την πολιτιστική κληρονομιά της περιοχής. Είχα βρεθεί ξανά σε αυτήν την περιοχή πριν από μερικά χρόνια, όταν έψαχνα να φωτογραφίσω τις φωτιές των Χριστουγέννων για το έργο μου «Ήθος». Βρήκα το χωριό Αχλάδα όπου έβγαλα τις φωτογραφίες μου, που βρίσκεται δίπλα στον Σκοπό στο δρόμο για Φλώρινα.
Η φωτογράφηση των γυναικών που φορούσαν τις φορεσιές μέσα σε αυτό το μουσείο ήταν ένα ταξίδι στην ιστορία του Σκοπού, με κάθε τεχνούργημα και ένδυμα να αφηγείται μια ιστορία του παρελθόντος. Οι εικόνες υπογραμμίζουν τη σημασία της διατήρησης και του εορτασμού των τοπικών παραδόσεων. Έφτασα στο χωριό με επτά γυναίκες, αλλά δύο ακόμη ντόπιες φόρεσαν τις δικές τους φορεσιές και μπήκαν στην ομάδα. Μετά τη φωτογράφιση, μαζευτήκαμε όλοι στο τοπικό εστιατόριο για λίγο τσιπουράκι και μεζέδες.
Δρυμός, Θεσσαλονίκη
Ο Δρυμός είναι ένα χωριό κοντά στη Θεσσαλονίκη. Οδήγησα εκεί την ημέρα της φωτογράφισης νωρίς το πρωί, για ένα ρεπεράζ. Είναι δύσκολο στις μέρες μας να βρεις σπίτια που να διατηρούν την παραδοσιακή αρχιτεκτονική με ελάχιστες παρεμβάσεις. Ειδικά σε προορισμούς τόσο κοντά σε μεγάλες πόλεις όπως η Θεσσαλονίκη. Αφού έφτασα νωρίτερα, ο άνθρωπος που με βοηθούσε τοπικά, πρότεινε να πιούμε έναν καφέ. Μόλις τελειώσαμε τον καφέ πρότεινε να πιούμε ένα ποτήρι τσίπουρο, αφού παραδοσιακά αυτό κάνουν μετά τον καφέ σε αυτά τα μέρη. Κάποιοι ακόμη ντόπιοι ήρθαν στο τραπέζι μας. Με το τσίπουρο έφεραν μεζέδες και αφού το ήπιαμε, παρήγγειλε και δεύτερο. Προσπάθησα να διαμαρτυρηθώ, αλλά χρησιμοποίησαν το παραδοσιακό επιχείρημα: «Έχεις δύο πόδια, γιατί να πιεις μόνο ένα τσίπουρο;» Δεν έχει νόημα, αλλά παρέχει την αθωωτική δικαιολογία για να πιούμε περισσότερο.
Το σπίτι που βρήκαμε ήταν πολύ όμορφο και παρείχε την απαραίτητη παραδοσιακή αίσθηση, τέλειο για τις φωτογραφίες μου. Το σπίτι, με τη ρουστίκ γοητεία και τις αυθεντικές λεπτομέρειες, προσέφερε το ιδανικό σκηνικό για την αποτύπωση της ουσίας της κληρονομιάς του Δρυμού. Οι εικόνες αντικατοπτρίζουν την ομορφιά της καθημερινότητας και τον πλούσιο πολιτιστικό πλούτο της περιοχής.
Αγγελοχώρι - Τοπικές Ενδυμασίες των Χωριών της Κοιλάδας της Νάουσας
Η κοιλάδα της Νάουσας είναι μια όμορφη γεωγραφική περιοχή στην Ελλάδα και μια περιοχή με πολλά χωριά για εξερεύνηση. Εδώ ευδοκιμεί η ποικιλία σταφυλιού «Ξινόμαυρο». Μια ποικιλία που ήταν περιζήτητη ως εφάμιλλη των ποικιλιών της Βουργουνδίας από τον 19ο αιώνα. Το Ξινόμαυρο απειλήθηκε από τη φυλλοξήρα με εξαφάνιση. Ευτυχώς, ο διάσημος οινοποιός Γιάννης Μπουτάρης με μια ομάδα επιστημόνων κατάφεραν να σώσουν την ποικιλία. Το 1971 το Ξινόμαυρο έλαβε την Προστατευόμενη Ονομασία Προέλευσης και σήμερα, υπάρχουν περισσότεροι από 50 αμπελώνες που μας προσφέρουν αυτή τη ντελικάτη και πολύπλοκη γεύση.
Επιλέξαμε το Αγγελοχώρι, ένα χωριό που συνδέεται με το χωριό Πολυπλάτανος αφού βρήκαμε ένα όμορφο παραδοσιακό σπίτι στην περιοχή. Πριν τη φωτογράφιση στο Αγγελοχώρι, απολαύσαμε ουζάκι σε τοπικό καφέ, για μια στιγμή χαλάρωσης. Η εύρεση ενός ημι-εγκαταλελειμμένου σπιτιού για τη φωτογράφιση πρόσθεσε μια νότα νοσταλγίας και αυθεντικότητας στις εικόνες. Το σπίτι χρησιμοποιούταν πλέον ως αποθήκη από έναν ντόπιο αγρότη. Τα αντικείμενα που συγκεντρώθηκαν από τα δωμάτια μέσα στο σπίτι ενίσχυσαν την αφήγηση των φωτογραφιών, αποτυπώνοντας το πνεύμα των χωριών της κοιλάδας της Νάουσας.
Ερμακιά, Πτολεμαΐδα, Δυτική Μακεδονία
Η Ερμακιά είναι ένα χωριό κοντά στην Πτολεμαΐδα στη Μακεδονία. Οι γύρω περιοχές είναι όμορφες και είχα χρόνο για μερικές περιηγήσεις. Αυτό περιλαμβάνει τα κοντινά χωριά, φωλιασμένα μέσα σε τσέπες που δημιουργούνται ανάμεσα σε βουνά. Στην Ερμακιά φωτογράφισα μια παρέα πέντε γυναικών, φορώντας τις τοπικές ενδυμασίες. Η ομάδα περιελάμβανε μια νύφη με το παραδοσιακό της πέπλο, σύμβολο αγνότητας και παράδοσης.
Το πέπλο έχει μια συγκεκριμένη παραδοσιακή σημασία που βρίσκω πολύ ενδιαφέρουσα. Πιστεύεται ότι κατά τη διάρκεια της γαμήλιας τελετής, η νύφη παραμένει στον κόσμο των πνευμάτων, μεταξύ ζωής και θανάτου. Αυτό συμβαίνει γιατί ο γάμος είναι μια μεταβατική τελετή από το να είσαι ελέυθερη σε παντρεμένη. Το πέπλο θεωρείτο ότι προστάτευε τη νύφη και τη αποσπά από τον κόσμο των ζωντανών. Η θολή όραση που παρείχε το πέπλο τη βοηθούσε επίσης να πλοηγηθεί πιο εύκολα σε αυτό το σύμπαν.
Η εύρεση της σωστής τοποθεσίας ήταν ζωτικής σημασίας και ανακαλύψαμε ένα όμορφο παλιό σπίτι και ένα γαλήνιο σημείο μέσα σε μια τοπική κοιλάδα ανάμεσα στα βουνά. Οι εικόνες από την Ερμακιά είναι μια γιορτή της αγάπης, της παράδοσης και της διαρκούς ομορφιάς της πολιτιστικής κληρονομιάς της Μακεδονίας.
Επίλογος
Το έργο «Καρυάτις» είναι ένα ταξίδι ανακάλυψης, όχι μόνο για τα μαγευτικά τοπία και τις πλούσιες παραδόσεις της Μακεδονίας αλλά και για την ανθεκτικότητα και το πνεύμα των ανθρώπων της. Μέσα από την ασπρόμαυρη φωτογραφία, σκοπεύω να αποτυπώσω τη διαχρονική ομορφιά και το πολιτιστικό βάθος αυτής της περιοχής. Κάθε εικόνα αφηγείται μια ιστορία παράδοσης, αλλαγής και τη διαρκή σύνδεση μεταξύ των ανθρώπων και της κληρονομιάς τους. Αυτό το έργο αποτελεί απόδειξη της σημασίας της διατήρησης και του εορτασμού των πολιτιστικών παραδόσεων, διασφαλίζοντας ότι θα συνεχίσουν να εμπνέουν και να εμπλουτίζουν τις μελλοντικές γενιές.
Οι περιπέτειες στην ασπρόμαυρη φωτογραφία μέσω του έργου «Καρυάτις» στη Μακεδονία, αναδεικνύουν τη διαχρονική ομορφιά της πολιτιστικής κληρονομιάς της περιοχής. Από τα χιονισμένα τοπία του Βώλακα μέχρι τις αστικές φορεσιές της Καστοριάς, κάθε ταξίδι προσφέρει μια μοναδική ματιά στις πλούσιες παραδόσεις και τη φυσική λαμπρότητα της Μακεδονίας. Οι φωτογραφίες αποτυπώνουν την ουσία της παραδοσιακής ενδυμασίας και την αρμονία μεταξύ ανθρώπων και φύσης, δημιουργώντας μια οπτική αφήγηση που διατηρεί και γιορτάζει την πολιτιστική κληρονομιά της περιοχής.
++
Αποκτήστε μια εξαιρετική εκτύπωση στο σπίτι, αναβαθμίστε τον χώρο σας με ασπρόμαυρη φωτογραφία και βοηθήστε στην υλοποίηση ενός σημαντικού εθνογραφικού έργου.
Comments